Bij een volle blaas zorgen de spieren en het bindweefsel rond de urinebuis ervoor dat u geen urine verliest. Beschadiging van dat weefsel, bijvoorbeeld na een bevalling, of verslapping door het ouder worden, kan ervoor zorgen dat die urinebuis niet meer goed afsluit.

Als u urine verliest bij hoesten, lachen of springen op de trampoline, dan heeft u druk- of stressincontinentie. Als u urine verliest wanneer u aandrang heeft om te plassen, maar u kunt het ‘niet ophouden’, dan heeft u aandrangincontinentie. De blaas knijpt dan samen op een ongewenst moment.

Op urine-incontinentie rust vaak een taboe. Dat is even begrijpelijk als onnodig. In de meeste gevallen is er wat aan te doen!

Het is belangrijk om te weten waar de incontinentie vandaan komt. Daarom onderzoeken we eerst of u wellicht een blaasontsteking heeft.

Andere mogelijkheden voor onderzoek zijn blaasfunctieonderzoek, via een eenvoudig plasdagboekje, of via flowmetrie (meten van de kracht en het volume van de urinestraal). Ook kunnen we indien nodig een onderzoek doen naar de functie van de blaasspier (een urodynamisch onderzoek) of kunnen we in de blaas kijken (cystoscopie).

Soms is incontinentie eenvoudig te behandelen, bijvoorbeeld in het geval van aandrangincontinentie bij een blaasontsteking. Dan krijgt u antibiotica voorgeschreven.

Wanneer de incontinentie wordt veroorzaakt door zwakke bekkenbodemspieren, dan kan bekkenfysiotherapie uitkomst bieden. In het uiterste geval kan ook een ‘bandje’ uitkomst bieden. Dan wordt via een kleine operatie een ondersteunend bandje om de urinebuis geplaatst.

Verdere betrouwbare informatie staat onder andere op de website van en voor mensen met incontinentie.

Ook de Stichting Bekkenbodempatiënten biedt uitgebreide informatie, onder andere over incontinentie.

Bent u uw blaas niet meer de baas? Moet u vaak, en ook ‘op stel en sprong’ naar het toilet? Dan heeft u een zogenoemde overactieve blaas. Meer dan 10% van de vrouwen heeft daar last van. Soms komt dat omdat uw blaas tijdens het plassen te hard moet werken tegen de druk van een strak gespannen bekkenbodemspier in. De blaas raakt dan op den duur overprikkeld. In andere gevallen is de oorzaak eenvoudiger, zoals bij een blaasontsteking of bij gebruik van bepaalde medicijnen. Een andere veel voorkomende oorzaak zijn letterlijk en figuurlijk ‘de zenuwen’.

Het is belangrijk om te weten waarom uw blaas overactief is. Daarom onderzoeken we eerst of u wellicht een blaasontsteking heeft. Andere mogelijkheden voor onderzoek zijn blaasfunctieonderzoek, via een eenvoudig plasdagboekje, of via flowmetrie (meten van de kracht en het volume van de urinestraal). Ook kunnen we indien nodig een onderzoek doen naar de functie van de blaasspier (een urodynamisch onderzoek) of kunnen we in de blaas kijken (cystoscopie).

In veel gevallen kunnen we een overactieve blaas behandelen met bekkenfysiotherapie. Soms is het nodig om medicijnen voor te schrijven, bijvoorbeeld antibiotica als de oorzaak een blaasontsteking is, of een medicijn dat inwerkt op de overdracht van signalen van de zenuwen naar de blaasspier als die onrustig is.

Verdere betrouwbare informatie over een overactieve blaas staat onder andere op Gezondheidsplein of op Incontinentienet.

Zoals de naam al zegt wordt een terugkerende blaasontsteking veroorzaakt door herhaalde infecties van de blaaswand met bacteriën. Dat kan gepaard gaan met veel aandrang, kleine beetjes plassen, en ook pijn bij het plassen. Vrouwen hebben veel vaker last van blaasontsteking dan mannen, vooral omdat vrouwen een kortere urinebuis hebben waar bacteriën makkelijker doorheen komen op weg naar de blaas.

Bij een steeds terugkerende blaasontsteking werken antibiotica mogelijk niet afdoende. Het is dan ook belangrijk om goed uit te zoeken welke bacterie zich precies in de blaas heeft genesteld, om daar het juiste antibioticum bij te zoeken. Daarvoor wordt de urine op kweek gezet. Daarnaast is het goed om uit te zoeken of er andere redenen zijn waarom de blaas zo vaak geïnfecteerd raakt. Misschien kan door een (beginnende) verzakking van de bekkenbodem de blaas niet helemaal goed legen tijdens het plassen, waardoor steeds een beetje urine achterblijft. Of heeft u een verkeerd aangeleerd plasgedrag of een overactieve bekkenbodemspier waardoor u niet goed kunt uitplassen. Door gebruik te maken van een plasdagboekje, een bekkenbodemonderzoek en het meten van het residu na het plassen kunnen we de oorzaak van de terugkerende blaasontstekingen proberen te achterhalen.

Bestrijding van de infectie begint met de juiste antibiotica. Als er andere redenen zijn waarom de blaas bijvoorbeeld niet helemaal goed leegt, kan dit wellicht door middel van aanpassing van de levensstijl, bekkenfysiotherapie, door plaatsing van een pessarium of in het uiterste geval een operatieve ingreep worden verholpen.

Verdere betrouwbare informatie over blaasontstekingen staat onder andere op Gezondheidsplein.

Meestal is de oorzaak van pijn bij het plassen een urineweginfectie, oftewel een blaasontsteking. Maar er kunnen ook andere oorzaken zijn, zoals een overprikkelde blaas of een ontsteking van de blaas waarbij geen bacteriën betrokken zijn, de zogenoemde interstitiële cystitis of het blaaspijnsyndroom.

We kijken eerst naar eventuele bacteriën in de urine via een kweek. Andere mogelijkheden voor onderzoek zijn blaasfunctieonderzoek, via een eenvoudig plasdagboekje, of via flowmetrie (meten van de kracht en het volume van de urinestraal). Ook kunnen we indien nodig een onderzoek doen naar de functie van de blaasspier (een urodynamisch onderzoek) of kunnen we in de blaas kijken (cystoscopie).

In de meeste gevallen kan pijn bij het plassen worden bestreden met antibiotica. In het geval van een blaaspijnsyndroom zoeken we samen met bijvoorbeeld een bekkenfysiotherapeut, een seksuoloog en andere relevante specialisten naar de beste oplossing.

Er is een patiëntenvereniging voor mensen met blaaspijnsyndroom waar u informatie vindt over deze aandoening: www.icpatienten.nl.